O kadar yansıma var ki etrafımda,baktığım her yerde;avuçlarımın içinde,saçlarımın arasında,gözlerimin içinde.Kendimi görüyorum,göremediğim zamanlarımı.Korkularıma bakıyorum,sanki her şey etrafa iz bırakmış gibi.Kokluyorum içime çekiyorum hepsini.Her koku bir iz bırakıyor dumanla karışmış ciğerlerime.O izleri taşıyorum geleceğe ve hepsi seninle nihayetleniyor amacına.Sesini duyuyorum 'korkuyor musun'diye soran,'korkuyu biliyorum ama hissetmiyorum'derken yansımam kelimelerle beraber dağılıyor denize,yola,geçen insanlara..Ben bir yansımayken kendimi görüyorum,şimdi elimde ayna kırılma noktalarıma bakıyorum.